interview_corien - fotoclubnieuwkijken Beverwijk
Hoofdmenu:
Interview met corien over urbex-fotografie
Corien haar passie in de fotografie is Urbex en het begon allemaal door de fotoclub. "Ik was zelf een beetje zoekende met wat ik nou echt leuk vond in de fotografie. Ik richtte me toen op landschapsfotografie en dieren, met name vogels maar liep vaak wel tegen het feit dat ik de meeste plaatjes al geschoten had of de plaatsjes er in mijn hoofd mooier uitzagen dan ik op beeld kreeg. Als je weinig geduld hebt, zoals ik, is het fotograferen van vogels wel het laatste wat je moet gaan doen.
Ik kan me herinneren dat er twee sprekers zouden komen op de club-avond, ze zouden gaan vertellen over urban-fotografie. Toen ik dit opzocht op google wat dit echt precies inhield, zag ik alleen maar foto's van city skylines en architectuur, zo niet mijn ding.... Ik had de clubavond toen bijna afgezegd, maar ben toch maar wel gegaan.....
Het ging totaal niet over Urban-fotografie maar over Urbex-fotografie. Urbex is het fotograferen van verlaten en vervallen panden. Die foto's en hun verhaal, het boeide me van het begin tot het eind. Twee dagen later stond ik in de ochtendgloren in het PZ in bloemendaal en zo begon mijn Urbex-avontuur in 2014!
Het urbexen op zich is een hele mysterieuze wereld, Het netwerken is een belangrijk onderdeel, net als vertrouwen krijgen en vertrouwd worden. Locaties komen je niet aanwaaien, je moet er veel voor doen. Urbex is overal behalve in Nederland, ons landje ruimt graag alles op of knapt het op, en de regelgeving over verlaten panden is hier heel anders dan in het buitenland. België is toch wel het meest favoriete land onder de Nederlandse urbexers. In 2015 ging ik mijn eerste Urbextoertje doen, beginnend bij spookstad Doel. Ik vond het echt fantastisch. Het was vooral ook spannend, want je wist immers niet wat je zou aantreffen...
Mijn meest indrukwekkende locatie was toch wel de koeltoren in Charleroi. Toen ik daar voor het eerst binnenkwam stond ik echt even stil, en nam het stukje je beetje in me op. Ik ben er 3 keer geweest, de plek blijft me intrigeren maar helaas staat het op de nominatielijst om gesloopt te worden.
Mijn meest enge locatie was toch wel het krematorium in Duitsland. Het was sowieso al een crime om er in te komen, en binnen werd je toch wel geconfronteerd met de ovens en de afscheidsruimte boven.
Maar soms zijn het niet eens de locaties die eng zijn maar de gebeurtenissen, Zo ben ik al eens door een zoldervloer gezakt en heb ik liggen worstelen met een boze eigenaresse, die van kwaadheid mijn camera op statief een duw gaf. Ik heb moeten verstoppen voor bewakers en de route van koperdieven op fabrieksterreinen moeten ontlopen. Het is geen veilige tak van fotografie en nog erger, het is zelfs illegaal! Je mag eigenlijk geen terrein betreden als je geen toestemming hebt van de eigenaar. Daarom is België zo geliefd onder de urbexers omdat België de Urbexers op zich wel doogt. In Frankrijk kan je door de Gendarmerie opgepakt worden en zij maken je dag vaak tot een hel. Ze laten je niet zo maar gaan en geven je een hoge boete als ze je niet mogen. Naast dit zijn de meeste panden onveilig, onhygienisch, stoffig, vervuild, verontreinigd, tochtig en vochtig. Schimmels en ongedierte horen er helaas ook bij.
Ondanks dat heb ik ruim 250 locaties vastgelegd op beeld, ik heb in totaal ruim 35.000 foto's geschoten en ben ondertussen begonnen aan mijn derde camera. Het is zeer belangrijk om te fotograferen met statief, ik zelf pas HDR-fotografie toe, dit houd in dat ik 5 tot 8 foto's neem met verschillende sluitertijden, dus van overbelicht tot onderbelicht. Photoshop helpt mij om de HDR foto te genereren en pas achteraf zelf nog vele filters toe aan de foto's en bewerk ze tot ik tevreden ben. Het urbexen zelf is fantastisch maar het bewerken van de foto's is bijna net zo leuk!"